บารมี ๑๐

ทานบารมี
อันว่า ภาชนะที่เต็มด้วยน้ำ เมื่อคว่ำลง น้ำย่อมไหลออกหมด ไม่ขังติดอยู่ในภาชนะนั้น ฉันใด
เธอเห็นผู้ยากไร้ทั้งหลายแล้ว จงให้ทานอย่าให้เหลือ ดุจภาชนะที่วางคว่ำไว้ ฉันนั้น

ศีลบารมี
อันว่า จามรีรักษาขนหางแม้นติดอยู่ในที่ใด ก็ยอมตายอยู่ที่นั้น ไม่ยอมให้ขนหางเสียไป ฉันใด
เธอจงบำเพ็จศีล รักษาศีลให้บริบูรณ์ในกาลทุกเมื่อ ดุจจามรีรักษาขนหางของตน ฉันนั้น

เนกขัมบารมี
อันว่า คนที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำ ได้รับแต่ความทุกข์ทรมาน ปราศจากอิสรภาพ ย่อมไม่ปรารถนาที่จะอยู่
ไขว่คว้าแต่ จะหาช่องทางให้พ้นออกไปจากเรือนจำนั้น ฉันใด
เธอจงเห็นภพทั้งปวง เสมือนเรือนจำ จงมุ่งหน้าต่อเนกขัมมะ เพื่อแสวงหาทางหลุดพ้นไปจากภพ ฉันนั้น

ปัญญาบารมี
อันว่า ภิกษุเมื่อเที่ยวบิณฑบาทมิได้เลือก ว่าทายก ทายิกาจะอยู่ในตระกูลชั้นต่ำ ชั้นกลาง หรือชั้นสูง
ย่อมบิณฑบาทพอยังอัตภาพ ให้เป็นไปได้ ฉันใด
เธอจงเข้าไปหาบัณฑิต สอบถามเรียนรู้กับบัณฑิต ผู้มีปัญญาทุกท่านโดยไม่เลือก ตลอดกาลทั้งปวง ฉันนั้น

วิริยะบารมี
อันว่า ราชสีห์มีความเพียรไม่ย่อหย่อนในอิริยาบท นั่ง นอน ยืน เดิน ประคองใจไว้ทุกเมื่อ ฉันใด
เธอจงประคองความเพียรไว้ให้มั่นคงในภพทั้งปวง ฉันนั้น

ขันติบารมี
อันว่า แผ่นดินย่อมอดทนต่อสิ่งของที่ทิ้งลงมา ซึ่งมีทั้งที่สะอาดบ้าง และไม่สะอาดบ้าง ไม่รู้สึกยินดียินร้าย ฉันใด
เธอจงอดทนต่อการยกย่อง และการเหยียดหยามของชนทั้งปวง ฉันนั้น

สัจบารมี
อันว่า ดาวประกายพรึก เป็นดาวนพเคราะห์ ที่เที่ยงตรง ไม่โคจรออกนอกวิถี ไม่ว่าฤดูร้อน ฤดูหนาว ฉันใด
เธอจงอย่างเดินออกนอกวิถีทางในสัจจะทั้งหลาย ฉันนั้น

อธิษฐานบารมี
อันว่า ภูผาตั้งมั่นดีแล้ว ย่อมไม่ไหวด้วยลมแรงกล้า แม้นปานใด ย่อมยังตั้งอยู่ในฐานของตน ไม่ขยับจากที่ ฉันใด
เธอจะเป็นผู้ไม่หวั่นไหวในอธิษฐานบารมีทุกเมื่อไป ฉันนั้น

เมตตาบารมี
อันว่า ฝนเมื่อตกแล้ว ย่อมไหลและแผ่ความเย็น ไปเสมอกัน ไม่เลือกที่ฉันใด
เธอจงเจริญเมตตา ให้เสมอกันทั้งในคนดี และคนชั่ว ทั้งในศัตรูและมิตร
จงแผ่เมตตาไปให้สม่ำเสมอ ในคนที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล และคนที่ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ฉันนั้น

อุเบกขาบารมี
อันว่า ธรรมดา แผ่นดินย่อมวางเฉยต่อสิ่งที่ลงมา ทั้งที่สะอาด และไม่สะอาด เว้นจากความยินดียินร้าย ฉันใด
เธอจงเป็นผู้มั่นคงดุจตราชูในสุขและทุกข์ ทุกเมื่อ ฉันนั้น

ที่มา พระอาจารย์เอกชัย สิริญาโณ