ไตร่ตรองก่อนเชื่อ

การต่ออายุด้วยอำนาจพระปริตร มีเล่าไว้ในอรรถกถาธรรมบท (ธัมมปทัฏฐกถา)
เกี่ยวกับ “อายุวัฒนกุมาร” (กุมารผู้มีอายุยืน)

รายละเอียด คือ
พระพุทธองค์ทรงรับสั่งให้พระสงฆ์เตรียมปะรำพิธีสวดพระปริตร
เอาด้ายสายสิญจน์ขึงเป็นวงกลม 7 ชั้น
ให้เอาเด็กที่จะตายในอีก 7 วัน นอนภายในวงสายสิญจน์
พระสงฆ์เปลี่ยนกันสวดพระปริตรเป็นชุดๆ ไม่ขาดตอน ตลอดเจ็ดวันเจ็ดคืน
พอพ้นเจ็ดวัน เคราะห์กรรมของเด็กว่าจะสิ้นอายุก็หมดสิ้นไป
เด็กน้อยจึงรอดชีวิต

เนื่องจากเป็นคัมภีร์รุ่นหลัง จึงต้องฟังด้วยโยนิโสมนสิการ
คัมภีร์อรรถกถานี้แต่งสมัยพุทธศตวรรษที่ 10 ที่ศรีลังกา
แต่พยายามโยงให้ถึงสมัยพุทธกาล
คือให้เข้าใจว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นในสมัยพระพุทธเจ้า
มีอะไรบางอย่างค้างใจผม เช่น
ธรรมเนียมขึงด้ายสายสิญจน์รอบปะรำพิธี
ไม่ปรากฏว่าในสมัยพุทธกาลมีการใช้ด้ายสายสิญจน์
ยิ่งสวดพระปริตรเพื่อป้องกันภัยต่างๆ กระเดียดไปทางไสยศาสตร์
มากกว่าเพื่อเจริญพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
ดังที่ปรากฏแพร่หลายในศรีลังกาจนไทยรับเอาแบบอย่างมา

ที่มา หนังสือพิมพ์มติชน รายวัน หน้า 6
คอลัมน์ รื่นร่มรมเยศ โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก